Vandaag deed ik iets bijzonders. Iets wat met een cliché zou worden omschreven als ‘once in a lifetime'. Iets wat ik niet had durven doen op mijn twintigste of dertigste, terwijl ik toen nochtans ook al avontuurlijk en nieuwsgierig was. Vroeger had het ver uit mijn comfortzone gelegen, nu had het gerust nog langer mogen duren.
Het begon tijdens corona. Meer tijd betekende helaas ook meer schermtijd, maar het voordeel daarvan was dan weer dat ik uitgeefster Hanne Luyten ontdekte. Via haar kwam ik terecht bij powervrouw Uwe Porters. Ik herkende veel van mijn verontwaardiging over de portrettering van vrouwen in de media bij Uwe. En toen zag ik plots een adembenemende foto van Uwe op een sofa. Niet voor een podcast of een panelgesprek, maar voor een fotoshoot.
Toen ik doorklikte op de foto’s, voelde ik een bevreemdende mix van bewondering en jaloezie. Elk beeld was de belichaming van zelfvertrouwen, liefde voor het vrouwelijk lichaam en kunst. Ik wilde er graag ook zo uitzien. Ik wilde trots zijn op mijn lichaam en het laten stralen van binnenuit. Maar hoewel ik toen een BMI had waar ik nu jaloers op zou zijn, vond ik dat lichaam niet de moeite waard.
En dan gebeurde de voorbije twee jaar mijn eigen kleine revolutie. Met behulp van de liefde, een duo eerlijke kinderstemmen en een sterk vangnet kreeg ik een nieuwe blik op mezelf. De ogen van anderen openden de mijne. Wat ik zag op die foto’s op Instagram, begon ik ook in de spiegel te zien. Ik heb een lichaam dat niet verstopt hoeft te worden. Ik mag in de verf zetten wat ik heb, ook al behoort dat niet tot de standaardmaten die onmiddellijk uitverkocht zijn tijdens de solden.
Vandaag werd dat vastgelegd. Mijn zelfvertrouwen staat haarscherp op beeld. De artieste achter de camera heet Tine en haar account dat mijn blik op mezelf mee gevormd heeft, is boudoir.bytine. Tine heeft letterlijk en figuurlijk alles uit de kast gehaald om de mooie vrouw die ik ben uit haar schulp te laten komen. Het klikte. Het was helemaal prima dat ik twintig verschillende outfits probeerde, meermaals mijn evenwicht verloor of proestend de pose verknalde. Ik was helemaal prima zoals ik was.
Deze dag was allesbehalve uit mijn comfortzone. Het was thuiskomen.
תגובות